Paris, telg uit een trotse familie van Starfleet legendes, is een geweldig piloot in Star Trek Voyager. Toen de druk van de verwachtingen van de familie resulteerde in een tragedie, nam Paris dienst bij de afvallige Maquis, om vervolgens gevangen genomen te worden door Starfleet. Hij vond zichzelf een mislukkeling als huurling; gearresteerd op zijn eerste missie en gevangen gezet in een strafkolonie in Nieuw Zeeland. Met tegenzin werd hij door kapitein Janeway aangenomen op de Voyager, waar zij zijn kennis nodig had om leden van de Maquis te localiseren. Het karakter van Paris – gespeeld door Robert Duncan McNeill – speelde een belangrijke rol in de dramatische spanning die vooropstaan bij Voyager.

Ondanks dat hij tekenen van irritatie over het leven aan boord uit, is Paris langzamerhand een zeer belangrijk persoon van de bemanning geworden. Zijn spottende opmerkingen en rebelse streken staan in tegenstelling tot zijn loyaliteit naar zijn medebemanningleden, vooral Harry Kim. Uiteraard acht kapitein Janeway hem met voorzichtige trots, bijvoorbeeld door hem te vertellen dat zijn vader, geergerd en vernederd door zijn ontslag bij Starfleet, heel erg trots op hem zou zijn door zijn rol op Voyager.

Paris heeft zich ingelaten met een niet-onvermijdelijk stormachtige relatie met hoofd technicus B’Elanna Torres. Hij heeft een ongemakkelijke, maar verbeterende, verstandhouding met overste Chakotay door hun voormalige relatie met de Maquis. Paris was duidelijk blij met het goede leven dat hij had voordat hij zich bij Starfleet voegde en bezoekt regelmatig een ouderwetse bar genaamd Chez Sandrine op het holodek.

Het karakter van Paris is gebaseerd op Nick Locarno, een even schandelijk Starfleet kadet die ook gespeeld werd door Robert Duncan McNeill in “The First Duty”, een aflevering uit het vijfde seizoen van Star Trek: The Next Generation.

Robert Duncan McNeil schittert als luitenant Tom Paris: “Tom is een man die fouten heeft gemaakt, maar die zich hierdoor niet van de wijs heeft laten brengen. Hij heeft een tweede kans en gaat er alles aan doen om verloren respect terug te winnen en bewondering te krijgen.”

Robert heeft onlangs de functie van director aan zijn lijst met vaardigheden toegevoegd door zijn debut als director te maken bij de aflevering “Sacred Ground” van Star Trek: Voyager. Hij was de eerste van de cast die achter de camera’s stapte als een “afleverings-director” en zijn poging was zo succesvol dat hij wederom als director werd gekozen voor de aflevering “Unity”, waarin de Borg aan Voyager werd geintroduceerd.

Nadat hij geboren in North Carolina en getogen in Washington D.C. was , vestigde de familie van Robert zich uiteindelijk in Atlanta, Georgia. Nadat hij les gevolgd had aan een locale middelbare school, besloot Robert naar New York te verhuizen om acteur te worden. Na een paar kleine rollen in toneelstukken, ging hij naar The Juilliard School, waar hij twee jaar handel studeerde.

Tijdens zijn studie aan Juilliard werd Robert aangenomen voor de rol van Charlie Brent in het populaire drama “All My Children” van ABC. Van 1984 tot 1986 werd Robert een favoriet in de wereld van soaps, dit werk leverde hem een Daytime Emmy nominatie op. In deze tijd produceerde en speelde hij in een niet-Broadway toneelstuk en speelde samen met Dolph Lundgren, Courtney Cox en Frank Langella in de science fiction film “Masters of the Universe”.

Nadat hij “All My Children” verlaten had belandde Robert in de hoofdrol van de nationale tour van “Into the Woods”, een Broadway hit van Stephen Sondheim. Deze tour bracht hem uiteindelijk voor een zes maanden durende draai naar Los Angeles, waar hij uiteindelijk met zijn nieuwe vrouw Carol zou blijven wonen.

Hoewel Los Angeles zijn nieuwe thuis werd, nam zijn carrière hem weer mee terug naar de Big Apple. Hij keerde terug naar New York om in verschillende (niet)Broadway producties te spelen. Terwijl hij daar was, richtten hij en zijn vrouw Real Play Productions op, een organisatie die in steden zorgde dat kinderen een creatieve manier vonden om om te gaan met crisissen en problemen die zij dagelijks tegen kwamen.

Zijn favorite en misschien wel meest memorabele optreden was in “Six Degrees of Seperation” van Lincoln Center, waarin hij samen met onderandere Stockard Channing speelde. De rol die Robert speelde was die van Rick, een jongen uit Utah wiens zelfmoordneigingen het hoofdpunt van het stuk is.

Robert keerde snel terug naar Los Angeles en verscheen in meerdere televisieseries waaronder “LA Law”, “Quantum Leap” en “Murder, She Wrote”. Hij verscheen ook in de aflevering “The First Duty” van Star Trek: The Next Generation als kadet eerste klas Nicholas Locarno, de charismatische maar roekeloze leider van het Nova eskader van de Starfleet Academy.

Na zijn Star Trek debuut belandde Robert in een hoofdrol van de serie “Going to Extremes” van ABC. Onder zijn werken bevinden zich ook terugkerende rollen in “Homefront” van ABC en “Second Change” met Connie Selleca van CBS. Hij speelde ook de rol van Romeo in “Romeo and Juliet” in het Ford Theater in Hollywood, waarmee hij een Dramalogue Award voor beste acteur ontving.

Naast zijn werk voor Star Trek: Voyager blijft Robert ook zijn interesse voor alles achter de schermen uiten en houdt zich bezig met de productie van televisie- en filmprojecten, waaronder zijn recentelijke korte film “The Battery”.